Ya Hep Ya Hiç…

Meslek gereği 7 yaş üstü her bireyle çalışabilirim. Ve ister istemez bir gözlem içerisindeyim. Bire bir çalıştığım için de kişilerle sohbet edebilme şansım yüksek. Onların benden öğrendiği kadar, benim de onlardan öğrendiğim o kadar çok bilgi var ki… Mesela, sosyal medyada çok zaman geçirmem, tv izlemem, kendi seanslarım, derslerim ve işlerim arasında okur-yazarım bu yoğunluk içinde fark edemediğim çok şeyin aynasını tutarlar bana… Fenomenleri, nasıl kolay zengin olurumu , güncel magazin dedikodularını, hayat kolaylaştırıcı yeni uygulamaları öğretiler bana… Bir de yaş grupları arasında davranış çeşitliğini görmemi sağlarlar… Kendilerine çok teşekkür ediyorum.

Kendi yaş grupları arasında davranış değişiklikleri…

Her zaman belirtirim “özgüven” ve “kendi yapabilirliğine inanç” arasında git-gel çok fazla yaşanmakta. Her çocuk ve birey sorduğumda inanılmaz özgüvenli… Dil, “ben yaparım diyor”, kalp;” bu çok zor ben yapamam ki” diyor.

İşte bu git gel içerisinde; özellikle çocuklarımızda inanılmaz bir “ben yapamam kaygısı” var. Yapabilmek, ortaya bir şey çıkartabilmek, istikrarlı davranabilmek zor bir iş. Gençlerimiz de istiyor ki, elime attığım iş hemen olsun, dersi ilk dinlediğimde hemen anlayayım. Her şey sanal oyunlardaki seviye atlamak gibi kolay olsun…

Gelin görün ki öğrenmek, dikkat, tekrar, emek ve zaman isteyen bir durumdur. Yeni öğrenilecek bir konu veya bir durum asla ilk seferde tam olarak yapılamaz. Birçok kez üzerinden geçmek gerekir ki tam öğrenme sağlanabilsin.

Bu durumun farkında olmayan gençler, böyle bir şey ile karşılaştıklarında “bu çok zor, ama ben yapamam ki” cümlelerini kullanıyorlar. Biz ebeveynler de hemen hemen her imkanı onlar istemeden verdiğimiz için yani istediklerine emek sarf etmeden sahip olduklarından, kolaylaştırılmış bir sahip olma düşüncesi içerisindeler. Hal böyleyken birçok kezdeneyerek öğrenmesi gereken bir durumdan kolayca vazgeçiyorlar.

Yeni nesil “Alfa Kuşağı” olarak adlandırılıyor. Yani yönetici… Her şeyin hazırına alışkınlar.

İstedikleri her şeye kolayca sahip olan, ailesini yönetme becerisi ile donatılmış ancak okulda ve sosyal ortamda sözde “özgüvenli” bir yapıya sahipler.

Bu dönemin gençleri ise “Z kuşağı” olarak adlandırılan, her olayın farkında ancak emek harcamaya gerek duymayacak kadar vurdumduymaz.

Ana düşünceye baktığımda ise hepsi “Mükemmelliyet Algısı” içinde.

Unutulan Konuşma…

Emek verilerek profesyonelleşmesi gereken her oluşta “ ya en iyisini ilk seferde yaparım ya da hiç yapmam.” Algısı içindeler.

Bu düşünce yapısını kırmaları; üniversite 3. veya 4.sınıfı bulabiliyor.

Biz ebeveynlerin çocuklarına yenilikleri öğretme, çocukların da biz ebeveynlerine karşı açık olduğu dönem ortalama 12 yaşa kadar. Bu dönemde yani ilk 12 yaşta, çocuğumuza “kendi yapabilirliğine inancı” aşılayacağımız çağ.

İstediği bir durumun olmasının “kendi emek ve çabasına bağlı” olduğunu aktarmak da bize biraz zor bir durum olsa da,(zaman ve sabır gerektirdiği için) kendi yapabileceği işleri ona alan ve zaman vererek, yapmasını sağlamalıyız.

Çocuklarımıza “Ya hep ya hiç” demek yerine, “uğraşırsam yaparım” düşünce yapısını öğrettiğimizde, çocuklarımızı “kendi yapabilirliğine ikna ettiğimizde” çıkan sonuçlar inanın muhteşem olacaktır.

Saygılarımla,

Süreyya Kocadağ® 

Sosyolog-Uzm. Aile Danışmanı-Dikkat Eğitmeni